منتقد: رابی کالین (The Telegraph) - امتیاز ۱۰ از ۱۰ (۵ از ۵) «مکس دیوانه: جادهی خشم» (Mad Max: Fury Road) اولین فیلم جورج میلر بعد از انیمیشن «خوشقدم ۲» (Happy Feet ۲) در سال ۲۰۱۱ و اولین فیلم زندهی او بعد از فیلم «بیب: خوک در شهر» ( Babe: Pig in The City) در سال ۱۹۹۸ است. بازگشت با تأخیر میلر به سری فیلمهای «مکس دیوانه» چیزی کمتر از فوران دیوانگی از نوع آتشفشان کراکاتوآ [در اندونزی] ندارد. آخرین باری که میلر را در این سری فیلمها دیده بودیم در قسمت سوم بهاسم «مکس دیوانه: فراتر از طوفان» (Mad Max: Beyond Thunderstorm) در سال ۱۹۸۵ بود، اما این فیلم بیشتر به یک ادامهی معنوی برای فیلم دوم بهاسم «مکس دیوانه ۲: جنگجوی جاده» (Mad Max ۲: The Road Warrior) در سال ۱۹۸۱ شباهت دارد. فیلم دوم شبیه فیلمهای وسترن دههی 50 بود که در آن شخصیت مکس رُکاتانسکی(Max Rockatansky) با بازی مل گیبسون برای بقا در یک آیندهی تهی از سوخت و غذا تقلا میکرد و در همین حین از یک پالایشگاه نفت در دوردستها دفاع میکرد تا به دست گروه غارتگران نیفتد. 20 دقیقهی اوج فیلم در صحنهی تعقیبوگریز - که هنوز هم مانند سمفونی کاملی از توپهای آتشین و بشکههای چرخان و سرهای قطعشده است- مانند تعقیب بومیان آمریکایی در فیلم «دلیجان» (Stagecoach) جان فورد دیوانهوار است.
جدیدترین گزارش اسکوپوس درباره شاخص H-Index و میزان استنادات به مقالات علوم پزشکی منتشر شد.
براساس اعلام گروه علم سنجی مرکز توسعه و هماهنگی اطلاعات و انتشارات علمی معاونت تحقیقات و فناوری وزارت بهداشت، علاوه بر شاخص اچ، دانشگاه های علوم پزشکی از نظر تعداد مقالات، تعداد استنادات و تعداد استنادات بدون خود استنادی نیز رتبه بندی شده اند.
در این گزارش، تعداد مقالات، تعداد استنادات و شاخص H دانشگاه های علوم پزشکی اعلام شده است.