هنگامی که اپل آیفون 5s را معرفی کرد، از حسگر تشخیص اثرانگشت این گوشی به عنوان یکی از مهمترین ابزارهای تبلیغاتیاش استفاده کرد. مدتی بعد هم شرکت HTC با مدل One Max پای این حسگر را به گوشیهایش باز کرد.
به زودی اثرانگشت توانست جایگزین پسورد و پینکد در گوشیهای ردهبالا شود و امروزه حتی گوشیهای میان رده هم، از این حسگر استفاده میکنند. شرکتهای مختلف، با توجه به دیدشان از وضعیت ارگونومیک دست انسان، این حسگر را در جاهای متفاوتی قرار میدهند.
باور اشتباه عموم براین است که اپل اولین شرکتی بود که از حسگر تشخیص اثرانگشت در گوشیهای هوشمندش استفاده کرد، ولی استفاده از این فناوری در گوشیهای موبایل، تاریخچهی قدیمیتری دارد.
در زمستان سال ۲۰۱۱، شرکت موتورولا از یک گوشی جذاب به نام «اتریکس» (Atrix) رونمایی کرد. کلید Home این گوشی که روی لبهی بالاییاش قرار داشت، مجهز به این حسگر بود و کاربر میتوانست برای بازکردن قفل گوشی، از این کلید استفاده کند. با اینکه اتریکس اولین گوشی اندرویدی با حسگر اثر انگشت بود، ولی اولین گوشیای نبود که از این فناوری استفاده میکرد.
در سالهای گذشته و پیش از پیدایش سیستمهای عامل iOS و اندروید، شرکتهای ایسر، توشیبا و پنتک هم حسگر اثر انگشت را به شکلهای مختلف بر روی گوشیهایشان قرار داده بودند.
سال ۲۰۰۷، گوشیهای G500 و G900 شرکت توشیبا که از سیستم عامل ویندوز موبایل استفاده میکردند، جزو اولین گوشیهای هوشمندی بودند که قابلیت تشخیص اثرانگشت را داشتند.
اما در نهایت اگر پسوند «هوشمند» را هم حذف کنیم، به سال ۲۰۰۴ و مدل GI100 شرکت پنتک میرسیم. این گوشی تاشو در پایین نمایشگر بیرونیاش، یک حسگر تشخیص اثرانگشت داشت که برای بازکردن قفل گوشی مورد استفاده میشد. GI100 هیچ امکان خاصی نداشت و دوربین ۱٫۳ مگاپیکسلی و نمایشگرهای رنگی، از بارزترین امکاناشاش بودند.
منبع دیجی کالا
اگر قبلا در بیان ثبت نام کرده اید لطفا ابتدا وارد شوید، در غیر این صورت می توانید ثبت نام کنید.